« Home | زندگی چیست؟؟؟ » | کاوه آهنگر هم؟! » | زیبایی لبخند را باور کن » | با سكوتم؛ منتظر ... » | در راه زندگی » | گمشدگان » | دیشب؛که دلتنگ برادرم شدم » | شاید و نمی دانمی، در کار نیست!!! می دانم. زندگی ای... » | گم کرده ره » | آری؛ ای همیشه برنده! اینجا بازنده ایست که همیشه با... »

یک عادت فراگیر

می خواهم از حقایق زندگی بنویسم.کمی سخت است... می نویسم. مایلی از عشق بنویسم؟
می خواهم بدانی عشق چیزی نیست.
این ارضای نیازهای درونی ماست که تبدیل به عادت می شود
و عادت است که منجر به علاقه می شود. علاقه رشد می کند و تبدیل به حسی به نام دوست داشتن می شود.
و وقتی این عادت بزرگ و بزرگتر می شود، دوست داشتن تبدیل به چیزی به نام عشق می شود.ترک عادت موجب مرض است. و یار چیزی جز یک عادت دیرینه نیست.
فراموش کردن عادات نیز سخت است ولی گذر زمان آنچنان آسانش می کند که تو نیز با این همه بار عشق و محبت عادتت را تا فراموشی بدرقه می کنی.
بگذار با فریاد امشبم عشق را به گوشه ای برانم. بگذار بفهمانمش که چیزی جز عادت من و تو و این همه مردم ساده لو نیست. بگذار پایمالش کنم. بگذار عادت بدتان را ترک دهم. بگذار عشق را خانه نشین کنم.

Eshtebah mikoni! eshgh ro na to va na hamsen haay-e to nemishenaasand! boro az Markez eshgh ro biyaamoz! shaayad ham bozorgtar shodi peydaash koni va befahmi!!

Post a Comment